Wystawy

Marcin Berdyszak (ur. 1964) jest nie tylko cenionym artystą, ale także pedagogiem na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i animatorem życia artystycznego. Studiował w PWSSP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny), od 1989 roku związany jest z macierzystą uczelnią, pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego i prowadzi pracownię działań przestrzennych na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych oraz zajęcia z warsztatów twórczości edukacyjnej na Wydziale Edukacji Artystycznej, obecnie rektor Uniwersytetu Artystycznego. Zajmuje się sztuką instalacji i obiektu.

Marcin Berdyszak (ur. 1964) jest nie tylko cenionym artystą, ale także pedagogiem na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i animatorem życia artystycznego. Studiował w PWSSP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny), od 1989 roku związany jest z macierzystą uczelnią, pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego i prowadzi pracownię działań przestrzennych na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych oraz zajęcia z warsztatów twórczości edukacyjnej na Wydziale Edukacji Artystycznej, obecnie rektor Uniwersytetu Artystycznego. Zajmuje się sztuką instalacji i obiektu.

Na kilka tygodni przed pierwszym meczem Euro 2012 pojawiła się informacja, że polskie władze sięgają po dane o połączeniach telefonicznych obywateli najczęściej ze wszystkich państw Unii Europejskiej. Podjęte zobowiązanie organizacji piłkarskich igrzysk miało przynieść ogromny skok cywilizacyjny, udowodnić jak bardzo jesteśmy nowocześni. Wraz z nimi przyszedł też inny rodzaj postępu - ten, który tworzy nowe bariery w rozwoju społeczeństwa, ogranicza wolność jednostki i marginalizuje kolejne grupy. Patrząc na protesty związane z próbą przemycenia ACTA czy dyskusję na temat sytuacji teatru w Polsce, można odnieść wrażenie, że upragnione Euro przychodzi o rok za późno. Zdążyliśmy się zorientować, jak wielki zaciągnęliśmy dług, nie tylko finansowy ale również dług zaniedbań na polach nie związanych z lanym betonem i gorącym asfaltem.

Na kilka tygodni przed pierwszym meczem Euro 2012 pojawiła się informacja, że polskie władze sięgają po dane o połączeniach telefonicznych obywateli najczęściej ze wszystkich państw Unii Europejskiej. Podjęte zobowiązanie organizacji piłkarskich igrzysk miało przynieść ogromny skok cywilizacyjny, udowodnić jak bardzo jesteśmy nowocześni. Wraz z nimi przyszedł też inny rodzaj postępu - ten, który tworzy nowe bariery w rozwoju społeczeństwa, ogranicza wolność jednostki i marginalizuje kolejne grupy. Patrząc na protesty związane z próbą przemycenia ACTA czy dyskusję na temat sytuacji teatru w Polsce, można odnieść wrażenie, że upragnione Euro przychodzi o rok za późno. Zdążyliśmy się zorientować, jak wielki zaciągnęliśmy dług, nie tylko finansowy ale również dług zaniedbań na polach nie związanych z lanym betonem i gorącym asfaltem.

Na kilka tygodni przed pierwszym meczem Euro 2012 pojawiła się informacja, że polskie władze sięgają po dane o połączeniach telefonicznych obywateli najczęściej ze wszystkich państw Unii Europejskiej. Podjęte zobowiązanie organizacji piłkarskich igrzysk miało przynieść ogromny skok cywilizacyjny, udowodnić jak bardzo jesteśmy nowocześni. Wraz z nimi przyszedł też inny rodzaj postępu - ten, który tworzy nowe bariery w rozwoju społeczeństwa, ogranicza wolność jednostki i marginalizuje kolejne grupy. Patrząc na protesty związane z próbą przemycenia ACTA czy dyskusję na temat sytuacji teatru w Polsce, można odnieść wrażenie, że upragnione Euro przychodzi o rok za późno. Zdążyliśmy się zorientować, jak wielki zaciągnęliśmy dług, nie tylko finansowy ale również dług zaniedbań na polach nie związanych z lanym betonem i gorącym asfaltem.

To już 4. edycja artystycznych zmagań z betonową przestrzenią schronu przy pl. Strzegomskim, czyli cztery propozycje, pięciu śmiałków i woliery udostępnione im przez Muzeum Współczesne Wrocław. Tak w kilku słowach można opisać to, co będzie czekało na zwiedzających w dniu wernisażu. Ostateczny kształt wystawy poznamy dopiero wtedy, ponieważ to wystawiający podejmują decyzję jak zagospodarować przestrzeń, którą otrzymali.

To już 4. edycja artystycznych zmagań z betonową przestrzenią schronu przy pl. Strzegomskim, czyli cztery propozycje, pięciu śmiałków i woliery udostępnione im przez Muzeum Współczesne Wrocław. Tak w kilku słowach można opisać to, co będzie czekało na zwiedzających w dniu wernisażu. Ostateczny kształt wystawy poznamy dopiero wtedy, ponieważ to wystawiający podejmują decyzję jak zagospodarować przestrzeń, którą otrzymali.

W projekcie artystka kontynuuje swe badania dotyczące seksualności kobiety i stereotypów z tym związanych. Artystka spędziła kilka miesięcy w Alpha In, jednym z największych hoteli miłości w Japonii, gdzie wykonała portrety 39 pracujących tam kobiet.

W projekcie artystka kontynuuje swe badania dotyczące seksualności kobiety i stereotypów z tym związanych. Artystka spędziła kilka miesięcy w Alpha In, jednym z największych hoteli miłości w Japonii, gdzie wykonała portrety 39 pracujących tam kobiet.

Realizacje architektoniczne Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, budowane w latach 60. i 70. we Wrocławiu, dzięki zastosowaniu nowatorskich koncepcji były, jak na tamten czas niezwykłym, efektownym eksperymentem. Jej najbardziej znana realizacja zespołu bloków mieszkalnych, popularnie nazywana przez mieszkańców Manhattanem, jest wciąż znakiem rozpoznawczym rejonów placu Grunwaldzkiego.

Realizacje architektoniczne Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, budowane w latach 60. i 70. we Wrocławiu, dzięki zastosowaniu nowatorskich koncepcji były, jak na tamten czas niezwykłym, efektownym eksperymentem. Jej najbardziej znana realizacja zespołu bloków mieszkalnych, popularnie nazywana przez mieszkańców Manhattanem, jest wciąż znakiem rozpoznawczym rejonów placu Grunwaldzkiego.

[...] Topos – powtarzający się motyw, obraz. Powtarzający się, ale nie ten sam... W poszukiwaniu własnej tożsamości – tego kim jestem, dokąd zmierzam, skąd pochodzę – dokonuję transpozycji - do rodzaju formalnego zapisu - określam siebie poprzez jeden kształt, własną sygnaturę. Ta forma przekształcana jest na wiele sposobów, w wielu kontekstach znaczeniowych, mentalnych i formalnych,

[...] Topos – powtarzający się motyw, obraz. Powtarzający się, ale nie ten sam... W poszukiwaniu własnej tożsamości – tego kim jestem, dokąd zmierzam, skąd pochodzę – dokonuję transpozycji - do rodzaju formalnego zapisu - określam siebie poprzez jeden kształt, własną sygnaturę. Ta forma przekształcana jest na wiele sposobów, w wielu kontekstach znaczeniowych, mentalnych i formalnych,

Rób wszystko tak, żeby wszyscy myśleli: Och, jakie to proste! - to potencjalny podtytuł najnowszej wystawy w Atelier WRO – przestrzeni prowadzonej przez Centrum Sztuki WRO. Autor wystawy Wakacje od kilku lat jest na wakacjach. Zdaje sobie sprawę, że ten okres nieuchronnie się kończy. Jest to czas, kiedy można myśleć w swobodny sposób o bardzo ważnych rzeczach. Tak robi Domicz. Podaje sztukę w niezwykle lekkiej formie i boi się, że kolejny raz nie będzie mógł się wypowiedzieć w tak szczery, prostolinijny sposób, zginie gdzieś pod zwałami trudnych spraw. Panicznie boi się osamotnienia człowieka odciętego od innych przez ekran komputera, w którym upatruje skutku rozwoju cywilizacji. Żyje w świecie, w którym mimo tego, że wszyscy myślą, że żartuje, jest cały czas śmiertelnie poważny.

Rób wszystko tak, żeby wszyscy myśleli: Och, jakie to proste! - to potencjalny podtytuł najnowszej wystawy w Atelier WRO – przestrzeni prowadzonej przez Centrum Sztuki WRO. Autor wystawy Wakacje od kilku lat jest na wakacjach. Zdaje sobie sprawę, że ten okres nieuchronnie się kończy. Jest to czas, kiedy można myśleć w swobodny sposób o bardzo ważnych rzeczach. Tak robi Domicz. Podaje sztukę w niezwykle lekkiej formie i boi się, że kolejny raz nie będzie mógł się wypowiedzieć w tak szczery, prostolinijny sposób, zginie gdzieś pod zwałami trudnych spraw. Panicznie boi się osamotnienia człowieka odciętego od innych przez ekran komputera, w którym upatruje skutku rozwoju cywilizacji. Żyje w świecie, w którym mimo tego, że wszyscy myślą, że żartuje, jest cały czas śmiertelnie poważny.

Rób wszystko tak, żeby wszyscy myśleli: Och, jakie to proste! - to potencjalny podtytuł najnowszej wystawy w Atelier WRO – przestrzeni prowadzonej przez Centrum Sztuki WRO. Autor wystawy Wakacje od kilku lat jest na wakacjach. Zdaje sobie sprawę, że ten okres nieuchronnie się kończy. Jest to czas, kiedy można myśleć w swobodny sposób o bardzo ważnych rzeczach. Tak robi Domicz. Podaje sztukę w niezwykle lekkiej formie i boi się, że kolejny raz nie będzie mógł się wypowiedzieć w tak szczery, prostolinijny sposób, zginie gdzieś pod zwałami trudnych spraw. Panicznie boi się osamotnienia człowieka odciętego od innych przez ekran komputera, w którym upatruje skutku rozwoju cywilizacji. Żyje w świecie, w którym mimo tego, że wszyscy myślą, że żartuje, jest cały czas śmiertelnie poważny.

20 okładek kolorowych czasopism. Czasami w języku angielskim, czasami arabskim. Zawsze skoncentrowanych wokół tego co w danym momencie ważne. Czasem będzie to terroryzm, innym razem tradycyjna moda albo równouprawnienie kobiet. - Wojciech Zasadni wybiera motywy i zjawiska z codzienności, umieszczając je w nowym kontekście i redefiniując ich znaczenia. Jego twórczość charakteryzuje ironia i czarny humor bliski prowokacji – mówi o artyście Stach Szabłowski.

20 okładek kolorowych czasopism. Czasami w języku angielskim, czasami arabskim. Zawsze skoncentrowanych wokół tego co w danym momencie ważne. Czasem będzie to terroryzm, innym razem tradycyjna moda albo równouprawnienie kobiet. - Wojciech Zasadni wybiera motywy i zjawiska z codzienności, umieszczając je w nowym kontekście i redefiniując ich znaczenia. Jego twórczość charakteryzuje ironia i czarny humor bliski prowokacji – mówi o artyście Stach Szabłowski.

Przez 24 lata Adam Słodowy* uczył Polaków jak „zrobić coś samemu“. „DIY“ (do it yourself) przyszło później, z transformacją, globalizacją i internetem. Po cyklu Gamers i Salach treningowych, w których Bownik fotografował graczy gier komputerowych i ich naturalne środowisko przychodzi czas na podsumowujący i zamykający całość projekt E-słodowy czyli ukłon w stronę zindywidualizowanej praktyki wytwarzania przedmiotów służących usprawnieniu codziennej e-sportowej aktywności.

Przez 24 lata Adam Słodowy* uczył Polaków jak „zrobić coś samemu“. „DIY“ (do it yourself) przyszło później, z transformacją, globalizacją i internetem. Po cyklu Gamers i Salach treningowych, w których Bownik fotografował graczy gier komputerowych i ich naturalne środowisko przychodzi czas na podsumowujący i zamykający całość projekt E-słodowy czyli ukłon w stronę zindywidualizowanej praktyki wytwarzania przedmiotów służących usprawnieniu codziennej e-sportowej aktywności.