W twoim mieście

W swojej sztuce Ryszard Grzyb kieruje się przeczuciem, że drogą do malarstwa jest kolor i forma. Ale również kieruje się wiarą w szczególną rolę malarstwa i jego głęboki sens. W latach 80tych w jego pracach, akcjach artystycznych, poezji dochodziły do głosu zarówno ironia, optymizm, jak i szyderstwo czy dramat. Uzasadnione były tym co wokół przytłaczało artystę, ale również tym co wynikało z jego ówczesnego samopoznania. Ironiczny dystans cechujący wówczas prace Grzyba, który nie wskazywał czy mamy do czynienia z żartem, czy wypowiedzią poważną, tym, że coś ma być piękne czy wręcz brzydkie, jest nadal obecny w jego sztuce.

Jedna z najbardziej oczekiwanych premier roku, Tajny dziennik Mirona Białoszewskiego (Znak), obejmuje lata 1975-83, okres, kiedy po sukcesie Pamiętnika z powstania warszawskiego pisarz zajął miejsce na literackim parnasie, ale nie zamienił się w zawodowego literata, dalej prowadząc życie niezwykłe w stworzonym przez siebie prywatnym królestwie nieprzystającym do realiów PRL-u. Książkę warto czytać razem z książką Tadeusza Sobolewskiego Człowiek Miron (Znak). Białoszewski wampir, ludożerca, poeta osobny, satanista, przedstawiciel bohemy, pustelnik, twórca hermetyczny, piewca zwyczajności "od pieca i łyżki durszlakowej" - Sobolewski konsekwentnie rozminowuje pole interpretacyjne wypełnione podobnymi schematami. O micie outsidera pisze np.: "Lubił królować, być w centrum, chciał tylko, żeby to centrum znajdowało się w jego pokoju". I przypomina, jak zdegustowany poznaniem "prawdziwego" Mirona był kiedyś Piotr Szulkin. Spodziewał się zobaczyć beat-nika, a zobaczył "przysadzistego gościa w palcie z kołnierzem z nutrii po panu Antonim z Garwolina". Lubił się bawić w wywoływanie duchów za pomocą talerzyka posuwającego się po kręgu alfabetu. To, co usiłuję zrobić, też jest próbą wywołania ducha Mirona ze słów, które nam zostawił". Książka Tadeusza Sobolewskiego nie jest zwyczajną biografią, wspomnieniem ani monografią twórczości, choć zawiera elementy wszystkich tych gatunków.

Movement Space to wieloelementowa instalacja Simone Rueß o ruchu ludzi i przestrzeni wykorzystywanych przez ludzi w tkance miejskiej Warszawy. Obiekty, fotografie, animacje i rysunki, osadzone w popularnych elementach warszawskiego krajobrazu: Ronda Dmowskiego, patelni przy Metro Centrum, Dworca Centralnego i Złotych Tarasów, powstały w wyniku obserwacji cyrkulacji tłumu i sposobów wykorzystania przestrzeni. Poszczególne prace artystki przybierają formy abstrakcyjnych kryształów, przestrzennych tuneli, ale także kształty organiczne, bliskie organom anatomicznym czy botanicznym fantazjom, z wielką precyzją dla detalu.

Cztery malarskie osobowości i jedna wystawa – w marcu w Bochenska Gallery będzie można zobaczyć prace czworga młodych warszawskich artystów związanych z Pracownią Wschodnią. Wszyscy, choć w różnych pracowniach, ukończyli studia malarskie, by wkrótce potem wprowadzić się do przychylnej artystycznym działaniom kamienicy przy Lubelskiej 30/32. Od lat przyjaźnią się i wspólnie pracują. Teraz także wystawiają razem: Michał Torzecki, Iwona Zawadzka, Błażej Worsztynowicz oraz Agnieszka Żak.

Wystawa prezentuje prace artystów młodego pokolenia, ważnych dla dzisiejszej moskiewskiej sceny artystycznej. Tworzą ją nie tylko Rosjanie – także licznie obecni w Moskwie artyści z byłych republik radzieckich i z Zachodu.

Społeczeństwa są zainteresowane cielesnością swych członków. Starają się pochwycić ciało w sieć konwenansów, reżimów i praktyk, określić sposoby postępowania z ciałem, jego użycia uważane za normalne, dostępne, dopuszczalne oraz moralne. Kontrola ciała jest zatem zjawiskiem powszechnym, wszechobecnym i wielowymiarowym, choć zmiennym historycznie i kulturowo. W kręgu euro-amerykańskim mamy do czynienia z ewolucją, utrzymującą od stuleci swój kierunek. Ciało uwikłane w proces cywilizowania poddawane jest socjalizacji, racjonalizacji i indywidualizacji.